Եւ ահա, քանի որ մեր նախորդ զրույցներում խոսելով թվական պատճառների մասին,
ասեցինք թե ինչո՟ւ փիլիսոփայության սահմանումներն ընդամենը վեցն են, պետք է գիտենալ նաեւ, որ թվերը երկու տեսակ են լինում, զույգ եւ կենտ: Զույգ թիվը այն է, որ կարող է բաժանվել երկու մասի, ինչպես չորսը, վեցը, ութը, տասը: Իսկ կենտ թիվն այն է, որ չի կարող երկու մասի բաժանվել, ինչպես երեքը, հինգը, յոթը, իննը: Զույգ եւ կենտ թվերի համար ընհանուր սկիզբ է հանդիսանում, մեկը, իսկ զույգ թվերի համար՝ երկուսը:
Բայց ոմանք կասկած են հայտնում, թե ինչո՟ւ երկուսը, թիվ լինելով, սկիզբ է հանդիսանում: Սրան մենք այսպիսի պատասխան ենք տալիս. երկուսը թիվ չէ, որովհետեւ ինքը թվի հատկություն չունի, որովհետեւ ամեն մի թիվ (իրենով) բազմապատկելիս ավելի մեծ թիվ է տալիս, քան գումարելիս, ինչպես ո'րինակ, երեք անգամ երեք ինն է, եւ երեքին գումարած երեք հավասար է վեցի: Ահա բազմապատկության ժամանակ ավելի մեծ թիվ ստացվեց՝ ինը, քան գումարման՝ վեց:
Իսկ երկուսն այդպես չէ, որովհետեւ (ինքն իրենով) բազմապատկելիս եւ գումարելիս նույն թիվն է տալիս չորսը, որովհետեւ երկու անգամ երկու հավասար է չորսի, եւ երկուսին գումարած երկու (նույնպես) չորս է: Այստեղից պարզ է, որ երկուսը ոչ թե թիվ է այլ միայն (զույգ) թվերի սկիզբ:
Սրանից հետո անհրաժեշտ է իմանալ, որ յոթ թիվը կուսական է կոչվում, ինչպես Աթենասը* եւ ժամանակը: Կուսական, որովհետեւ տասնյակի մեջ մտնող բոլոր թվերը կամ ծնում են որեւ է թիվ կամ էլ ծնվում են որեւէ թվից, իսկ յոթը ոչ ծնում է տասնյակի մեջ մտնող որեւէ թիվ, ոչ էլ ծնվում է նրանցից որեւէ մեկից: Ո'րինակ, երկուսը բազմապատկման միջոցով ծնում է չորսը, երեքը՝ ինը: Իսկ չորսը ծնվում է երկուսից եւ ծնում է ութը՝ կրկնապատկման դեպքում: Նույնպես եւ հինգը ծնում է տասը՝ կրկնապատկման դեպքում, իսկ վեցը ծնվում է երեքից՝ վերջինիս կրկնապատկումից: Մինչդեռ յոթը ոչ ծնում է, ոչ էլ ծնվում է տասնյակի մեջ մտնող որեւէ թվից :
Այսպես եւ Աթենասը կույս է կոչվում, որովհետեւ հեթանոսներն Աթենասի մասին ասում էին, թե նա ծնվեց Արամազդի գլխից**: Իսկ ժամանակը կուսական է կոչվում նրա համար, որ վեցամսյա եւ ութամսյա ծնված երեխաները չեն ապրում, իսկ յոթ ամսականները ապրում են:
Եւ դարձյալ, որովհետեւ երեխաները սովորաբար յոթ ամսական ժամանակ ատամ են հանում, իսկ յոթ տարեկան հասակում փոխում են:
Աստծո ո'գնությամբ ավարտեցինք եւ այս պրակը:
* Աթենաս (ավելի ճիշտ ձեւն է Աթենա, ինչպես եւ եղել է գրաբարում) - հին հունական դիցաբանության մեջ՝ գիտություննրի, արվեստների, հաղթական պատերազմների եւ խաղաղության ասվածուհի, Զեւսի դուստրը: Ըստ ավանդության, ''հավերժ կույս'' էր, ծնված անարատ ձեւով՝ իր հոր գլխից: Հայ դիցաբանության մեջ նույնացվում էր Նանեի հետ:
** Արամազդ - հին հայոց դիցաբանության գերագույն աստվածությունը, նույնացվում էր Ահուրամազդայի եւ Զեւսի հետ:
ասեցինք թե ինչո՟ւ փիլիսոփայության սահմանումներն ընդամենը վեցն են, պետք է գիտենալ նաեւ, որ թվերը երկու տեսակ են լինում, զույգ եւ կենտ: Զույգ թիվը այն է, որ կարող է բաժանվել երկու մասի, ինչպես չորսը, վեցը, ութը, տասը: Իսկ կենտ թիվն այն է, որ չի կարող երկու մասի բաժանվել, ինչպես երեքը, հինգը, յոթը, իննը: Զույգ եւ կենտ թվերի համար ընհանուր սկիզբ է հանդիսանում, մեկը, իսկ զույգ թվերի համար՝ երկուսը:
Բայց ոմանք կասկած են հայտնում, թե ինչո՟ւ երկուսը, թիվ լինելով, սկիզբ է հանդիսանում: Սրան մենք այսպիսի պատասխան ենք տալիս. երկուսը թիվ չէ, որովհետեւ ինքը թվի հատկություն չունի, որովհետեւ ամեն մի թիվ (իրենով) բազմապատկելիս ավելի մեծ թիվ է տալիս, քան գումարելիս, ինչպես ո'րինակ, երեք անգամ երեք ինն է, եւ երեքին գումարած երեք հավասար է վեցի: Ահա բազմապատկության ժամանակ ավելի մեծ թիվ ստացվեց՝ ինը, քան գումարման՝ վեց:
Իսկ երկուսն այդպես չէ, որովհետեւ (ինքն իրենով) բազմապատկելիս եւ գումարելիս նույն թիվն է տալիս չորսը, որովհետեւ երկու անգամ երկու հավասար է չորսի, եւ երկուսին գումարած երկու (նույնպես) չորս է: Այստեղից պարզ է, որ երկուսը ոչ թե թիվ է այլ միայն (զույգ) թվերի սկիզբ:
Սրանից հետո անհրաժեշտ է իմանալ, որ յոթ թիվը կուսական է կոչվում, ինչպես Աթենասը* եւ ժամանակը: Կուսական, որովհետեւ տասնյակի մեջ մտնող բոլոր թվերը կամ ծնում են որեւ է թիվ կամ էլ ծնվում են որեւէ թվից, իսկ յոթը ոչ ծնում է տասնյակի մեջ մտնող որեւէ թիվ, ոչ էլ ծնվում է նրանցից որեւէ մեկից: Ո'րինակ, երկուսը բազմապատկման միջոցով ծնում է չորսը, երեքը՝ ինը: Իսկ չորսը ծնվում է երկուսից եւ ծնում է ութը՝ կրկնապատկման դեպքում: Նույնպես եւ հինգը ծնում է տասը՝ կրկնապատկման դեպքում, իսկ վեցը ծնվում է երեքից՝ վերջինիս կրկնապատկումից: Մինչդեռ յոթը ոչ ծնում է, ոչ էլ ծնվում է տասնյակի մեջ մտնող որեւէ թվից :
Այսպես եւ Աթենասը կույս է կոչվում, որովհետեւ հեթանոսներն Աթենասի մասին ասում էին, թե նա ծնվեց Արամազդի գլխից**: Իսկ ժամանակը կուսական է կոչվում նրա համար, որ վեցամսյա եւ ութամսյա ծնված երեխաները չեն ապրում, իսկ յոթ ամսականները ապրում են:
Եւ դարձյալ, որովհետեւ երեխաները սովորաբար յոթ ամսական ժամանակ ատամ են հանում, իսկ յոթ տարեկան հասակում փոխում են:
Աստծո ո'գնությամբ ավարտեցինք եւ այս պրակը:
* Աթենաս (ավելի ճիշտ ձեւն է Աթենա, ինչպես եւ եղել է գրաբարում) - հին հունական դիցաբանության մեջ՝ գիտություննրի, արվեստների, հաղթական պատերազմների եւ խաղաղության ասվածուհի, Զեւսի դուստրը: Ըստ ավանդության, ''հավերժ կույս'' էր, ծնված անարատ ձեւով՝ իր հոր գլխից: Հայ դիցաբանության մեջ նույնացվում էր Նանեի հետ:
** Արամազդ - հին հայոց դիցաբանության գերագույն աստվածությունը, նույնացվում էր Ահուրամազդայի եւ Զեւսի հետ:
ԴԱՎԻԹ ԱՆՀԱՂԹ, ԵՐԿԵՐ
''Հայաստան'' հրատարակչություն, 1999
''Հայաստան'' հրատարակչություն, 1999
Աշխարհաբար թարգմ., եւ ծանոթագր. Սեն Արեւշատյանի
David Armenios, David l'Invincible, Davit Nerginatsi, David de Nerken
Давид Анахт
(Непобедимый)
Եռամեծ
եւ Անհաղթ փիլիսոփա Դավիթ Հայ, V-VIդդ.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire