ԲՈԼՈՐԳԻՐ. բոլորակ գիր

Բոլորգիր, բոլորակ գիր, հայկական գրատեսակ: Ստեղծել է Մեսրոպ Մաշտոցը մյուս գրատեսակների հետ միաժամանակ:

Ի տարբերություն երկաթագրի եւ գրչագրի, բոլորգիրը նստում է տողագծի վրա իր բոլորակով, որը դրվում է երկար բաղադրիչի վերին, միջին, կամ ստորին մասում, կարճ եւ նուրբ գծերի աւգնությամբ, իսկ երկարի մնացած մասը ձգվում է տողից վեր կամ վար:

Ո'գտագործվել է որպես առաւրյա գիր: X դարից բոլորգիրը դարձել է գրչության, XIIIդ. 2-րդ կեսից՝ հիմնական գրերից մեկը: Կատարելության է հասել Կիլիկիայի մշակութային կենտրոններում, ապա տարածվել բուն Հայաստանում, հայկ. գաղթավայրերում եւ XVI դարից դարձել տպագրության գիր:

Գծագրական տեսակետից բոլորգիրը միջնադարում բաժանվել է 4 ենթախմբի.

1. ''մարմնածիրք'' - ա,ո, ս, տ եւ այլն,

2.''գլխածիրք'' - բ, գ, դ, զ եւ այլն,

3. ''վերջածիրք'' - ե, ժ, ծ, մ եւ այլն,

4. ''միջածիրք'' - թ, ի, խ, կ, վ եւ այլն:

Բոլորգիրով մեզ հասած ամենահին ձեռագիրը գրված է 981-ին:

Բոլորգրից առաջացել են շղագիրը եւ նոտրգիրը:

Ա.Մաթեւոսյան, Հայկական Սովետական Հանրագիտարան